NEBULIZACJA - rozpylanie leku z formy ciekłej ( roztwór , zawiesina) do postaci aerozolu, charakteryzującego się wielkością cząstek ( kropel) odpowiednią dla ich penetracji i depozycji w określonych obszarach układu oddechowego.
Zasadniczą cechą nebulizacji jest fakt, iż pobór leku odbywa się przy oddychaniu spoczynkowym.
Dla zawiesin ( np. Budesonid) , krople ( MMAD ) nie mogą być zbyt małe - muszą pomieścić cząstkę leku ( 2-4 μm ).
Najważniejszym parametrem nebulizatora jest tzw. frakcja cząstek drobnych ( frakcja respirabilna ) - tzn. % cząstek mniejszych niż 5 μm.
Im jest ten parametr większy , tym lepiej.
Cel nebulizacji:
• nawilżenie powietrza wdychanego
• nawilżenie błony śluzowej tchawicy i oskrzeli
• rozszerzenie oskrzeli
• zmniejszenie stanu zapalnego dróg oddechowych
• znieczulenie ogólne
• rozrzedzenie wydzieliny z dróg oddechowych
• testy na alergeny wziewne
TECHNIKA PRAWIDŁOWEGO WYKONANIA NEBULIZACJI
Niezależnie od wyboru generatora aerozolu, należy zawsze choremu zademonstrować technikę wykonania zabiegu.
Każdy błąd w technice podawania leku wziewnego powoduje zmniejszenie depozycji leku w płucach , co wpływa na skuteczność kliniczną leku oraz możliwość wystąpienia działań niepożądanych.
Błędy w technice inhalacji wiążą się głównie z brakiem wyszkolenia rodziców, pacjentów, jak i personelu medycznego.
Podawanie leku drogą wziewna jest procesem złożonym i wymaga współpracy pomiędzy rodzicem, dzieckiem a urządzeniem.
- Dzieci powinny zawsze wykonywać inhalacje pod opieką osoby dorosłej.
- Zabieg powinien być wykonany co najmniej 30 min po jedzeniu lub 15 min przed jedzeniem (lek może zmienić smak potraw).
- Czas trwania nie dłużej niż 15 min w czasie których pacjent wdycha ok 2 ml leku.
- Nie należy mieszać leków do nebulizacji oraz nie należy rozcieńczć solą fizjologiczną.
- Maska w czasie aerozoloterapii powinna ściśle przylegać do twarzy.
- Zawsze należy zapoznać się z instrukcją obsługi stosowanego sprzętu.
- Po wykonaniu inhalecji należy przepłukać usta letnią wodą
